حرف شنوی و توصیه پذیری بعنوان مهمترین معیار برای ارتقاء در سیستم مدیریتی جامعه موجب به حاشیه رفتن افراد توانمند و دارای استقلال فکری و عملی شده است و جامعه را با بحران کمبود مدیران قابل قبول برای افکار عمومی مواجه نموده است .
این روزها هر جا و مکانی اندک جای بحث باشد ، سخن از برکناری شهردار اردبیل هست و تحلیلها پیرامون خوب بودن یا بد بودن این اتفاق و...
انچه که لازم است بر ان تاکید بشود و بارها نیز از جانب نخبگان و فرهیختگان دارای استقلاال فکر وعمل بر آن تاکید شده است معیار انتخاب و انفصال در سیستم مدیریت است در یک سیستم سالم و پویا یقیننا معیار ها بر مبنای توانمندی و تخصص و تعهد افراد تعیین می شوند و بر این اساس معمولا کسانی که دارای استقلال فکری و عملی هستندو بنوعی می توانند مسئولیت اجرایی و اجتماعی خویش را بدور از هر گونه واهمه و تردید از جانب فرصت طلبان کوته بین و جز نگر انجام دهند ، بایستی منتخب سیستم باشند .
اما متاسفانه در سیستم ما اساسی ترین و مهمترین معیار انتخاب وانفصال میزان حرف شنوی و توصیه پذیری توسط فرد منتخب است و این معیار عملا موجب می شود که حتی افراد در صورت داشتن توانایی و تخصص هم نتوانند از عهده صحیح مسئولیت خویش بر بیایند و عملا در بلند مدت این فرایند موجب می گردد که افرادی بتوانند در این سیستم دوام بیاورند که فقط با ظاهر سازی مانوری شکل در پی جلب رضایت بالادستان خویش باشند و ایفاء وظیفه اصلی در اولویت بعدی خویش قرار دهند و بر همین اساس است که ما کمتر مدیر و مسئول موفقی را در مسئولیتهای اداری عمومی مشاهده می کنیم و حتی بمرور این مدیران موفق نیز بر مبنای عملکرد سیستم از گردونه سیستم ناسالم حاکم بر مدیریت جامعه حذف می شوند و...
